ساخت کانکس

ایران کانتین: چند روز اخیر، پس از مدت‌ها انتظار، هواداران استقلال در نهایت شاهد معرفی دو بازیکن جدید خود بودند. اسماعیل گونکالوس و آیاندا پاتوسی، دو بازیکن از قاره آفریقا آمده‌اند تا خیال استقلالی‌ها را در فاز هجومی راحت کنند، اما در این نوشته، موضوع اصلی توانایی فنی یا هماهنگی آن‌ها با سایر بازیکنان استقلال نیست، در اصل، موضوع تقریبا هیچ ربطی به این دو بازیکن ندارد. موضوع اصلی، درد بزرگ و قدیمی‌ای است که در روند معارفه این دو بازیکن و عکس‌هایی که از مراسم معرفی و رونمایی از این دو بازیکن منتشر شد باز هم خود را نشان داد.

عکس‌هایی که از محل تمرین استقلال از سایت رسمی این باشگاه مخابره شد، نشان می‌داد که اسماعیل گونکالوس، بازیکن چند میلیارد تومانی استقلال، در ابتدا در مکانی که به نظر دفتر شفر می‌آید با سرمربی دیدار می‌کند و در پس زمینه عکس، یک کولر گازی دیده می‌شود کا کاور آن از جا کنده شده، این مکان در واقع یک کانکس است؛ از همان کانکس‌هایی که در کنار پروژه‌های ساختمانی به طور موقت استفاده می‌شوند! پس از آن عکس دیگری دیده می‌شود که اسماعیل از یک کانکس دیگر با لباس تمرین تیم خارج شده و به نظر می‌رسد که از کانکس مورد نظر به عنوان رختکن استفاده می‌شود! پس از آن، اسماعیل، قدم به چمنی که در اثر سرما زرد شده می‌گذارد و پس از معرفی به بازیکنان، تمرین خود را آغاز می‌کند. این تصاویر، آینه تمام نمایی است از امکانات باشگاهی که دو بار قهرمانی آسیا را در کارنامه خود دارد.

در چهار فصل گذشته ، استقلال تحت هدایت مظلومی، منصوریان و شفر، بدون احتساب دو خارجی جدید، 10بازیکن خارجی جذب کرده و در میان تمامی این بازیکنان، تنها تیام و جباروف توانسته‌اند فوتبالی فراتر از بازیکنان ایرانی ارائه دهند، حتی بازیکنانی مثل طارق، پادووانی و مگویان نیز تفاوت سطح آشکاری با بازیکنان داخلی نداشته‌اند، درباره مهره‌هایی مثل عادل شیحی، ریوالدو باربوسا، پرو پئیچ، بویان نایدنوف، نویمایر و الحاجی گرو نیز اصلا حرفی برای گفتن نمی‌ماند. دستمزد این بازیکنان به طور میانگین حدود 300هزار دلار در هر فصل تخمین زده می‌شود و اگر دو بازیکن مفید یعنی تیام و جپاروف را فاکتور بگیریم، مبلغی بیش از دو میلیون دلار در چهار فصل اخیر برای هیچ هزینه شده که مطمئنا با احتساب هزینه‌های اقامتی و رفت و آمد، این هزینه‌ها بیشتر نیز خواهد شد.

این روزها همه از اسپایر و امکانات ژاپن می‌گویند و موضوع داغ بحث‌های فوتبالی هزینه‌های میلیارد دلاری و برنامه‌ریزی قطری‌هاست؛ هزینه‌هایی که در این شرایط برای ما غیرقابل وصول است؛ اما ای کاش ما برای توسعه‌ی فوتبال‌مان و زیرساخت‌هایش به جای به انتظار نشستن برای وصل شدن به یک منبع پول بی‌پایان، قدم به قدم اصلاحات را در فوتبال انجام دهیم. بیشترین سهم در تمام این عقب‌افتادگی‌ها متوجه مدیران است، مدیرانی که توانایی حساب‌کشی از کادر فنی را ندارند و هر بازیکنی که مربی و بدتر از آن هوادار خواست، جذب می‌کنند و توجهی به برنامه بلندمدت یا استراتژی‌های توسعه (در صورت وجود) ندارند.

مدیران استقلال، در یک سال اخیر کاملا مقهور شفر بوده‌اند؛ اگر غیر از این بود یک مرد عاقل در باشگاه از او می‌پرسید که بویان نایدنوف را برای پر کردن کدام چاله جذب می‌کنی؟ با وجود این همه وینگر، چرا پاتوسی را می‌خری؟ اگر برنامه‌ای وجود داشته باشد و مانند بسیاری از باشگاه‌های موفق فوتبال جهان یک مدیر فنی یا مدیر ورزشی وجود داشته باشد که وظیفه اصلیش اجرای برنامه‌های بلند مدت باشگاه باشد، مطمئنا به جای ریختن دلار به جیب پروپئیچ‌ها و نایدنوف‌ها، ریالمان را خرج ساختن یک چمن و دو تا اتاق برای رختکن می‌کردیم.

منبع: ایران کانتین